Менш месяца засталося да прэм'еры спектакля па п'есе нарвежскага драматурга Генрыка Ібсена «Калі мы, мёртвыя, абуджаемся». Ставіць спектакль запрошаны рэжысёр, добра вядомы ў тэатральных колах-Саўлюс Варнас-лаўрэат і дыпламант міжнародных тэатральных фестываляў у Літве, Расіі, Украіне, Польшчы, Германіі, Індыі, Даніі, Албаніі, Турцыі, Латвіі, Македоніі, Беларусі. У 2014 годзе ён быў названы лепшым рэжысёрам тэатра драмы за спектакль "Фрэкен Жулі" ў рамках III рэспубліканскага конкурсу тэатральнага мастацтва "Нацыянальная тэатральная прэмія".
"Я вызнаю рэжысёрскі тэатр. І калі я збіраю ансамбль, большую частку адказнасці бяру на сябе. Прыдумляю, зыходзячы з тых акцёраў, якія ў мяне ёсць, прымаю рашэнні, якія патрэбныя для дадзенай сцэны канкрэтнага спектакля»
«Я наогул люблю памежныя сітуацыі, дзе трэба прыкласці ўсе намаганні, каб што-то адбылося, і таму не ўяўляю зону камфорту ў мастацтве...» (С. Варнас)
Мы ўжо пісалі вам, што новы рэжысёр-гэта падзея для артыста, для тэатра ў цэлым і, вядома, для гледача. Працэс стварэння спектакля-напружаная, засяроджаная праца, часам, якая выклікае абсалютна розныя эмоцыі, але, безумоўна, цікавасць. Не выключэннем стала і праца над спектаклем "Калі мы, мёртвыя, абуджаемся". Гледачы ўбачаць на сцэне нязведаны ў нашым тэатры жанр. Як у большасці літоўскіх рэжысёраў, у Варнаса ўсё "не як у жыцці". Жанр спектакля рэжысёр вызначыў як "метафізіка кахання". На думку рэжысёра ў Ібсена ва ўсіх п'есах прысутнічае спроба даследаваць гэтую тэму, ён прапануе нам убачыць чалавека, для якога барацьба важней чым сама свабода.
"Мастацтва павінна займацца тым, што невядома – таямніцай нашай прыроды, нашага існавання. Ва ўсякім выпадку, так павінна быць. Яно павінна адводзіць чалавека ў іншае вымярэнне, у сон, у свет зусім ня спазнаны, каб збіць з гэтай штодзённасці. Разумею, што ў Тэатра можа быць іншы шлях, больш просты, але я заўсёды ў жыцці стараўся вырашаць толькі цяжкія задачы, інакш мне было нецікава.» С. Варнас.
Загрузка...
