Наш драматычны тэатр святкуе юбілей
За 70 гадоў мы паставілі каля 550 спектакляў. Колькасць гледачоў, якія радаваліся разам з нашымі персанажамі, журыліся і перажывалі за іх, палічыць цяжка. А сёння Гродзенскі абласны драматычны тэатр шырока адкрывае свае дзверы для дарагіх гасцей. Бо 20 кастрычніка дата для нас асаблівая. У сакавіку 1984 года ў новы будынак, якi называюць «каронай горада», пераехаў ужо не новы, а горача ўлюбёны гарадзенцам тэатр. Тады трэба было не толькі паставіць моцны спектакль, але і абжыць гэтыя лабірынты, зрабіць іх зручнымі і для акцёраў, і для публікі. Сёння гродзенскі драматычны тэатр – гэта сучасная сцэна, вялікі і малы залы. Яны могуць прыняць ледзь не тысячу гледачоў адначасова.
Біяграфія нашага драмтэатра пачалася ў кастрычніку 1947 года, калі ў Гродна перавялі трупу з Бабруйска. Для першай пастаноўкі была абрана п'еса А.Сафронава "У адным горадзе". Адным з ключавых стаў спектакль Мікалая Кавязіна «Праўда добра, а шчасце лепш». Выбар п'есы Аляксандра Астроўскага апынецца сімвалічным: у тэатры паставяць нямала класікі. Рэпертуар тэатра жанрава і тэматычна разнастайны.
У ім па-ранейшаму ёсць і «Беларуская камедыя», наш доўгажыхар нядаўна таксама адсвяткаваў свой юбілей. 400 уяўленняў! А казку «Залаты кураня» за 17 гадоў паглядзела не адно пакаленне хлопчыкаў і дзяўчынак.
70 - для гродзенскага драматычнага тэатра не ўзрост. Трупа зноў пачала маладзець. Сёння ў тэатры працуюць 42 акцёра, таму ёсць магчымасць ставіць спектаклі з вялікай колькасцю дзеючых асоб («Клеменс», «Палёт над гняздом зязюлі», «Наш гарадок»). У гэтым годзе тэатральную сям'ю папоўнілі чацвёра маладых акцёраў. За ўсю гісторыю гродзенскі драматычны выгадаваў дзясяткі заслужаных артыстаў Беларусі, а Якаў Кiмберг атрымаў званне народнага.
Сёння ў тэатры гуляюць заслужаныя артысты Рэспублікі Беларусь Мікалай Емяльянаў, Людміла Волкава і Аляксандр Шэлкаплясаў, Святлана Марэцкая і Сяргей Курыленка. «Палёт над гняздом зязюлі» стаў сапраўдным адкрыццём у Санкт-Пецярбургу на фестывалі «Сустрэчы ў Расіі». Менавіта ён узяў прэстыжную прэмію Кірыла Лаўрова. Нагадаем, такой узнагароды ў Беларусі больш няма. «Аб чым сведчыць дата – 70 гадоў? – кажа галоўны рэжысёр Генадзь Мушперт. – Напэўна, пра тое, што якія б часы не стаялі на двары – тэатр людзям чамусьцi патрэбен. Бо наколькі рознымі былі гэтыя гады: галодныя 40-я, спакойныя 50-я, стабільныя 60-я, застойныя 70-я, зменлівыя 80-я, ліхія 90-е, сытыя нулявыя, трывожныя 10-я і нявызначаныя пакуль нашы – але пасля 18-ці гадзін нязменна вечарэе. І людзям хочацца куды-небудзь пайсці. А тэатр, як раз, і адкрывае свае дзверы. І што б нi рабілася вакол, мы чакаем вас з хваляваннем, з надзеяй на разуменне і спачуванне да нашых персанажаў. А калі б было інакш, то дзяржава даўно спыніла б марнаваць на нас бюджэтныя грошы, і закрыла б наша нерэнтабельнае прадпрыемства. Людзі вечарам хочуць паглядзець відовішча. Так уладкаваны свет, і мы трывала займаем у ім сваё месца».
За 70 гадоў мы паставілі каля 550 спектакляў. Колькасць гледачоў, якія радаваліся разам з нашымі персанажамі, журыліся і перажывалі за іх, палічыць цяжка. А сёння Гродзенскі абласны драматычны тэатр шырока адкрывае свае дзверы для дарагіх гасцей. Бо 20 кастрычніка дата для нас асаблівая. У сакавіку 1984 года ў новы будынак, якi называюць «каронай горада», пераехаў ужо не новы, а горача ўлюбёны гарадзенцам тэатр. Тады трэба было не толькі паставіць моцны спектакль, але і абжыць гэтыя лабірынты, зрабіць іх зручнымі і для акцёраў, і для публікі. Сёння гродзенскі драматычны тэатр – гэта сучасная сцэна, вялікі і малы залы. Яны могуць прыняць ледзь не тысячу гледачоў адначасова.
Біяграфія нашага драмтэатра пачалася ў кастрычніку 1947 года, калі ў Гродна перавялі трупу з Бабруйска. Для першай пастаноўкі была абрана п'еса А.Сафронава "У адным горадзе". Адным з ключавых стаў спектакль Мікалая Кавязіна «Праўда добра, а шчасце лепш». Выбар п'есы Аляксандра Астроўскага апынецца сімвалічным: у тэатры паставяць нямала класікі. Рэпертуар тэатра жанрава і тэматычна разнастайны.
У ім па-ранейшаму ёсць і «Беларуская камедыя», наш доўгажыхар нядаўна таксама адсвяткаваў свой юбілей. 400 уяўленняў! А казку «Залаты кураня» за 17 гадоў паглядзела не адно пакаленне хлопчыкаў і дзяўчынак.
70 - для гродзенскага драматычнага тэатра не ўзрост. Трупа зноў пачала маладзець. Сёння ў тэатры працуюць 42 акцёра, таму ёсць магчымасць ставіць спектаклі з вялікай колькасцю дзеючых асоб («Клеменс», «Палёт над гняздом зязюлі», «Наш гарадок»). У гэтым годзе тэатральную сям'ю папоўнілі чацвёра маладых акцёраў. За ўсю гісторыю гродзенскі драматычны выгадаваў дзясяткі заслужаных артыстаў Беларусі, а Якаў Кiмберг атрымаў званне народнага.
Сёння ў тэатры гуляюць заслужаныя артысты Рэспублікі Беларусь Мікалай Емяльянаў, Людміла Волкава і Аляксандр Шэлкаплясаў, Святлана Марэцкая і Сяргей Курыленка. «Палёт над гняздом зязюлі» стаў сапраўдным адкрыццём у Санкт-Пецярбургу на фестывалі «Сустрэчы ў Расіі». Менавіта ён узяў прэстыжную прэмію Кірыла Лаўрова. Нагадаем, такой узнагароды ў Беларусі больш няма. «Аб чым сведчыць дата – 70 гадоў? – кажа галоўны рэжысёр Генадзь Мушперт. – Напэўна, пра тое, што якія б часы не стаялі на двары – тэатр людзям чамусьцi патрэбен. Бо наколькі рознымі былі гэтыя гады: галодныя 40-я, спакойныя 50-я, стабільныя 60-я, застойныя 70-я, зменлівыя 80-я, ліхія 90-е, сытыя нулявыя, трывожныя 10-я і нявызначаныя пакуль нашы – але пасля 18-ці гадзін нязменна вечарэе. І людзям хочацца куды-небудзь пайсці. А тэатр, як раз, і адкрывае свае дзверы. І што б нi рабілася вакол, мы чакаем вас з хваляваннем, з надзеяй на разуменне і спачуванне да нашых персанажаў. А калі б было інакш, то дзяржава даўно спыніла б марнаваць на нас бюджэтныя грошы, і закрыла б наша нерэнтабельнае прадпрыемства. Людзі вечарам хочуць паглядзець відовішча. Так уладкаваны свет, і мы трывала займаем у ім сваё месца».
Загрузка...
